Νεάπολη, η ιστορία και τα σχολεία της

Η Νεάπολη είναι περιοχή του πολεοδομικού συγκροτήματος Θεσσαλονίκης, σε μικρή απόσταση από το κέντρο της πόλης. Πρόκειται για μία ιδιαίτερη συνοικία της πόλης με πλούσιο ιστορικό και πολιτιστικό στοιχείο.

Σήμερα η Νεάπολη αριθμεί πάνω από 45.000 κατοίκους. Η πλειονότητα αυτών των πολιτών αποτελούσαν πρόσφυγες της Μ. Ασίας και της Ανατολικής Θράκης. Παρατηρείται ότι η πρώτη εγκατάσταση προσφύγων διεξήχθη στο στρατόπεδο του Στρεμπενιώτη. Λέγεται πως το στρατόπεδο ήταν ιδιοκτησία του Σαούλ Μοδινού, η οποία δόθηκε στους πρόσφυγες έπειτα από πώληση.Οι πολίτες έστησαν αντίσκηνα και με μεγάλη προσπάθεια προσαρμόστηκαν στο καινούργιο τους περιβάλλον. Η ζωή χαρακτηριζόταν από πληθώρα προβλημάτων και δυσχερειών, ιδιαίτερα για τις πιο νεαρές ηλικίες.

Είναι χαρακτηριστική η έλλειψη οποιασδήποτε υποδομής, κατάλληλης για την εκπαίδευση των παιδιών. Χώροι διδασκαλίας αποτέλεσαν οι παράγκες, με συσσίτια για τους φτωχούς μαθητές, καθώς και διάφοροι άλλοι ανεπαρκείς ενοικιαζόμενοι χώροι. Αξίζει να σημειωθεί η έλλειψη σωστής και ολοκληρωμένης εκπαίδευσης. Οι αποστάσεις που αναγκάζονταν να διανύουν οι μαθητές, για τα Γυμνάσια που βρισκόντοσαν στο κέντρο της πόλης, ήταν τεράστιες. Αποτέλεσμα και συνέπεια της κατάστασης αυτής, ήταν τα παιδιά να φτάνουν μόνο μέχρι της τάξεις του Δημοτικού. Η ανεπάρκεια αγαθών, η φτώχεια και οι δύσκολες συνθήκες διαβίωσης καθιστούσαν απαραίτητη την ανάγκη για εργασία από μικρή ηλικία. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τα ρούχα, τις τσάντες και όλα τα σχολικά αντικείμενα, εκτός από το μολύβι, τα έραβαν οι ίδιοι οι γονείς των παιδιών.

Η παιδική εργασία, άκμαζε την εποχή εκείνη και τα μικρά παιδιά έκαναν διάφορου είδους θελήματα και εργάζονταν σε εργοστάσια ή σε άλλες εργασίες για να έχουν τα προς το ζειν. Τα επόμενα χρόνια, που ακολούθησαν οι εγκαταστάσεις, αξιοσημείωτη ήταν η πολεοδομική ανάπτυξη της περιοχής. Στη διάρκεια του πολέμου των Ελλήνων με τους Ιταλούς, το 1940, δύο από τα σχολεία της Νεάπολης, λειτούργησαν ως στρατηγεία από τους Βούλγαρους. Σημαντική ακμή όμως σημειώθηκε μετά την Απελευθέρωση και μέχρι το 1962. Η ανάπτυξη αφορούσε κατά κύριο λόγο το στρατόπεδο του Στρεμπενιώτη. Κατασκευάστηκαν σχολεία, παιδικοί σταθμοί, το Κολυμβητήριο, η πισίνα, παιδικές χάρες, ο Δημοτικός Κινηματογράφος και το Στάδιο.

Παρέμενε όμως μεγάλης σημασίας το πρόβλημα της έλλειψης εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Τη λύση έδωσε το εργοστάσιο Κωνσταντινίδη. Το κτίριο ανακαινίστηκε και διαμορφώθηκε με στόχο να φιλοξενήσει το σημερινό Δημοτικό, το Εργαστήριο «Θέσπις», το Εργαστήριο Χαρακτικής και το Εικαστικό Εργαστήρι. Αρχικά αποτέλεσε το κίνητρο της νέας προσπάθειας του Δήμου Νεάπολης για αναβάθμιση και ανάπτυξη. Στο στόχαστρο των καινούριων διεργασιών ήταν η δημιουργία σχολείων και η ανακατανομή των μαθητών. Επίσης, πραγματοποιήθηκαν συγχωνεύσεις σχολείων, των οποίων η λειτουργία πραγματοποιήθηκε σε πρωινό πρόγραμμα σπουδών. Πρωτοπορία αποτελεί η εισαγωγή σε όλα τα σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης νέων προγραμμάτων διδασκαλίας, ξένων γλωσσών καθώς και μαθήματα πληροφορικής. Ολοένα και περισσότερα ολοήμερα σχολεία και νηπιαγωγεία ομορφαίνουν και ενισχύουν το πολεοδομικό συγκρότημα της περιοχής.

Ο καινούριος και πρωτοποριακός Δήμος της Νεάπολης-Συκεών καλλιεργεί ανοιχτούς ορίζοντες και δείχνει το δρόμο για την ολόπλευρη ανάπτυξη του πολιτισμού. Οι χώροι τέχνης που δημιουργήθηκαν στον Δήμο μαρτυρούν το νέο κλίμα που επικρατεί. Είναι ενδεικτική η δημιουργία τεσσάρων βρεφονηπιακών σταθμών.

Ο νέος Δήμος δεν θυμίζει σε τίποτα τον προηγούμενο. Το πείσμα και η όρεξη για δουλειά και δημιουργία των προσφύγων, διαμόρφωσε τη νέα πραγματικότητα αυτού του Δήμου.

Χρύσα Τραπεζάνογλου, Β Τάξη

Πηγές: Λεύκωμα “1946-1996 50 Χρόνια Δήμος Νεάπολης“, Υπ. Πολιτισμού – Δήμος Νεάπολης

(9 votes, average: 4.78 out of 5)

Loading...